Mirando cara ao tempo
como vai facendo
espazos na memoria.
Costa traballo asimilar
que todo canto vivimos
fose en balde.
Teño a sensación
de que en calquera intre
aparecerá o arco da vella
no horizonte
Para sinalarnos
o camiño a seguir.
FRÍO
Vai frío pasa o tempo
e vai frío.
Frío na xente
frío nas verbas
friaxe nos sentimentos.
Que foi daquela calor sentida
de cando era nena.
Onde está todo o que falta
todo o que non temos.
Onde aqueles rostros
aquelas voces
aquelas lembranzas sinxelas.
Os amores perdidos,
as amizades entrelazadas
entre sorrisos e bágoas.
Onda vai o que nos falta
non o lembro
non o lembro.
De: Libres Pensamentos dende a rúa do Sol
No hay comentarios:
Publicar un comentario