domingo, 27 de mayo de 2012

PRIETO ROUCO, Carmen


Chamada  a Cantora da Terra Chá. Con dezasete anos publica  os primeiros poemas no Heraldo de Villalba, foi vocal honoraria da Unión Cidadán Anticaciquil de Villalba e membro honorario de sociedades do exilio no Centro Galego de Bos Aires  na Habana.

A  “UNIÓN CIDADÁN ANTICACIQUIL DE VILLALBA”


¡Unha pruma..! ¡O regalo máis preciado
que soñara meu cobizoso peito!
Pois, ¿sabedes?¡tres cousas van a xeito
n´ístre ouxeto para min sempre sagrado!

Vai pruma, bisturi e cincel armado:
cada un encoméndolle o seu feito,
y agardo cumprirano a satisfeito.
Pra dar o apetecido resultado.

¡Coa pruma , esquirbirei aquelas horas
de dozura...de calma...d´armunía...!
¡C´o cincel , gravarei, día por día
boas auciós que me fagan ou treitorias.!
¡E con o bisturí abrirei, tremantes,
Peitos ruís, croels entranas palpitantes!

Publicado en La Unión Ciudadana , ano II , nºV de xaneiro de 1.930.

ES HORA DE LA PAZ

Ligera golondrina, que a tan lejana tierra
marchas, cruzando a Europa con tu vuelo fugaz,
si en el camino oyeras los ayes de la guerra,
vuelve y diles que cesen, que es hora de paz.

Que es hora del descanso, que Europa ensangrentada
no quiere ya más guerra, no quiere luchar más,
pues sus valientes hijos en toda la jornada,
llevaron siempre el lema: luchando vencerás.

Y en premio al heroísmo, que tuvo el gran guerrero
al hogar sacrosanto tranquilo volverá,
pues siempre en la batalla mostrose león tan fiero,
que reconquistó el suelo que llevara otro ya.

El ha cumplido siempre cual un buen ciudadano,
y   a la querida Patria  de corazón amó,
y así al hogar hermoso puede volverse ufano,
donde soñaba amores cuando el clarín llamó.

Publicado en El Heraldo de Villalba , 7 de Noviembre de 1.918