viernes, 14 de julio de 2017

RODRÍGUEZ LÓPEZ, Antón (Antón Lopo)


Amo e excravo
acordan complexos mecanismos de excitación
e reordenan personalidades fraudulentas.
Gritan, e os seus gritos, son gritos de dor,
anque nada semellante á dor exista 
no último das súas bocas.
A dor pactada,
a dor que descanda os cárceres,
a dor que rompe a herencia das circunstancias,
a dor que borra as carexas maternas,
os preceptos do uso recto e mimético,
esa dor é unha espiral que desgarra a carne
coma un tirarrollas
e derriba espacios íntimos 
que ninguén pisou nunca e nunca intuiu.
Ti non es ti e sábelo.

(1993-1996)

Asexabades o xabarín desde as árbores
con escopetas de canos recortados.
Non era un xogo limpo:usabades petróleo
para confundirlle o olfato.

Desois, coas mans lustrosas
pero ainda inchadas
acarexçabades as vosas mulleres.

De: Pronomes

MURADO LÓPEZ , Miguel-Anxo


Se é certo que todo aquel que morre
enuncia unha pregunta,
eu, Sergei Esenin,
fago estas tres desde unha distancia
de tres palmos do chan:

¿Aceptará a terra negra circasianao meu
resto de silencio?
¿Perdoará o trigo a este pastro bébedo?
¿Dirán por min a súa alta oración os álamos?


(O papel aparece dobrado no interior dun peto dos pantalóns.O corpo ainda se abaneaba no cuarto dunha pensión en Leningrado.Xunto ao catre están as botas de Van  Gogh, asomando baixo a manta como unha sinxela pregaria polos suicidas.O forense non chegou. de momento)


CHATTERTON THOMAS



Hai amarguras que madrugan

coma neve de outubro.
Eu, Thomas Chatterton,
escritor novo e favorecido polas musas,
púxenme fin a mi mesmo
a causa do infortunio duns versos.
Antes de me servir da madureza,
servinme un tóxico poderoso
e, dun grolo, nun día de desespero,
deixei todos eses anos sen vivir.

Ainda non cumprira os dezanove.

Certo, a miñavida está verde,
verde coma un trigo infantil e novicio,
aínda non pronto para os dentes da terra.
Mais se vos sorprende este meu apurarme a morrer,
lembrade isto:
ata  a vida mais exhausta
non dura o tempo dun respiro.

De: Lapidario