lunes, 6 de octubre de 2014

ARIAS CASTAÑO, Xela





INDECISIÓN

Entrabas, furor en man,
reclamar esa condición de estar.

(Sófrete quen vai contigo)

Vas poñer
as pedras sobre as pedras e sobre as pedras
        un nome amado:

Sófrete quen vai contigo,
e vénse,
a modo,
abaixo a túa idea da loucura.

.....

III .MONÓLOGO ADICTO

Xa non teño fala.
Despois de recorta-los verbos quedei sen lingua
á que atender.
A nosa inmensidade remata un centímetro á redonda.
Non fales comigo,
deixei á posta o código
nas escaleiras da entrada ás casas.

Recortei, coma quen non o quere, os ámbitos.
Case me perdo,meu, entre os paseantes.
Así que , recortei os ámbitos.
Agora teño o idioma inclinado nas entrañas.
E perdín para botalo fóra todo interese.
¿Que mais me ten que a min me entendas?



De: Tigres coma cabalos