viernes, 29 de abril de 2016

PÉREZ BARREIRO, Fernando


Nado en Viveiro (1896)  foi  xornalista, escritor e político.  Exerceu a avogacía e a docencia en Viveiro  e a política en Ferrol


https://gl.wikipedia.org/wiki/Fernando_P%C3%A9rez_Barreiro




O GRILO

Com´o ébano mouriño
asoma pol-o burato
a cabeciña d´o grilo;
olla receloso o campo,
c´os cornos como dosu fíos
recolle as ondas d´o ar
por mor de si hay perigro.
Botouse fora, y-o sol
cai sobr´o corpo do grilo,
que estira as patas y-as âs
d´o seu corpo entumecido.
E relouca d´alegría,
rompendo a cantar o grilo.

E tal alboroto armou
que saleu tamén a grila:
_"Cala, meu griliño, cala,
que ouvín decir a os da vila
que a muller por faladora
sempre se perdeu na vida.
Dios non quixo qu´eu cantase,
pois fixo mudas as grilas
e por iso nas grileiras 
non nos queren.E non sigas
si e que non queres perderte,
que mais val calar na vida"


OS EMPEÑADOS


Pra comer ,empeña a roupa,
a boa roupa de lá,
o carneiro, ô seu amo.
Pra comer ha de empeñar
o leite a coitada vaca
d´andar canso e triste fas.

Pra comer, tamén o porco
ha de tere que empeñar
seus xamóns e seus lacós,
o touciño y-a soá.
Y-a galiña pra comere
tamén terá que empeñar
os ovos  y-os seus pitiños,
y-ela mesma cecáis.

Pra comer tamén empeña
o coello no corral,
o seu pelexo y-as crías
que a coella lle ha de dar.
Y-o home, por non ser menos,
por comer ¿qué non fará?
¿Cántos teñen empeñada
hastr-a sua libertad!....


De: Ducia e pique de fábulas