VÁZQUEZ RÁBADE, Pedro

Nado en Begonte en 1908, estudiou música en Madrid. Emigra a Cuba onde exerce de xornalista e escritor en publicacións galegas e cubanas.Co triunfo da Revolución de 1959 foi responsable de institucions de tipo cultural en Camagüey. .En 1937 apareceu o seu poemario Invisibres com’o vento(con poemas en galego e en castelán). Posteriormente publicou os poemarios Así va la vida (1940), Un mundo nuevo (1944) e Ahora es la hora, nos anos sesenta. Finou en México no ano 1975.

NO MEU CORPO FIXO NIÑO

(A o músico D. Conrado Campo,profesor do Consevatorio Nacional)

 Quero ver craro , e non veso;

choro, non sei por que choro;

levo uha sombra negra

siempre diante dos meus ollos.

Non me deixa esa sombra;

esa sombra detristeza;

adonde queira que vaia,

non me deixa, non me deixa.

 

Camiña sempr´a meu lado;

é a miña compañeira;

anda facéndome moecas,

negra sombra, sombra negra.

 

¡Vaite , vaite negra sombra;

 sombra de negros espeutros;

 sombra que te levo dentro,

 dentro dos meus pensamentos!

 Pero non podo votal-a;

no meu corpo fixo niño,

esa sombra de tristeza,

é a sombra de mín mismo.

 

VIDA TOLA...

 Vida tola,vida tola,

cal huracán furecido;

 deixa vivir os que penan

 non lles quites o respiro;

Non agrandes as feridas;

a quen está malferido.

LOPEZ ALONSO, Luis

Nado en Sarria (1.977) é farmacéutico, lingüista e escritor galego.Tamén é membro fundador do grupo poético lucense Lupercais.

Imagen: https://gl.wikipedia.org/wiki/Lu%C3%ADs_L%C3%B3pez_Alonso

 Hai lar  nesta brisa arousá

 que erosiona os timbres da nenez

 gravita o centro do mundo arredor do teu

 centro

 afondado astro raizame fusca

 xunto ao sol materno un pranto novo

 igual que a ría que placenta.

De:  Salífero

NEIRA ROCA, Nieves

Nada en Lugo (1.983) é xornalista e poeta galega.Publica desde hai anos textos en distintos medios.Colaborou con Carla Andrade , con Sabela Mendoza ,  Luis López Alonso e coas integrantes da asociación luguesa de artes escénicas 3monos. O seu primeiro poemario  Neve de agosto publicase no ano 2022.

Imagen: https://gl.wikipedia.org/wiki/Nieves_Neira

CEN ANOS máis tarde,

Al-Mutamid fixo cubrir as ladeiras

de flores brancas

para a muller que nunca vira nevar,

Itimad.

Pero,

como dobrarían elas o espello?

que dirían dos cedros talados?

Do mármore amarelo, do xade do Punjab?

Foi ao revés, e Yzabel deixou caer rosas da saia

na que agochaba o pan para repartir

da mirada do rei poeta,Dom Dinis.

-Säo rosas Senhor!

 -Rosas, em Janeiro?

E eu 

son a amante.

De: Neve de agosto