jueves, 26 de abril de 2012

IGLESIAS ALVARIÑO, Aquilino





           NESTA HORA
                     ¡Se eu puidera chegar a eso!

                   Rilke


               Nesta hora das once dunha noite de vrao,
               aganchado á unha galla dun álbore de aire,
               nas fragas do serán... Cereixas, coma labios,
               lisas, aconchegadas na frescura das follas.

               ¡Ai, a parra que sube a un istante doado!

               Se non fora por ese roxo anuncio de tellas
               borraríamos todo-los rueiros da vila
               e sería-nas prazas coma veigas vizosas
               con altos amieiros e comareiros verdes.

               ¡Ai, quén puidera enchere este istante tan calmo
               de palabras baixiñas coma recimos mouros,
               esgazados da viña velliña que no acorda!

               ¡Quén puidera arrincare a mazá desta noite
               e i-la moulando coma un agre repinaldo,
               e sentir logo as maus e os recantos da boca
               recendentes e húmedos dun zume de silencio!



EU QUERO OIR TEU SILENCIO

Coma na herba noviña ou na frol da iauga
eu quero oir o teu silencio, nena.

Un silencio todo estrelado de sorrisas,
no que os teus ollos señan dous barquiños ancrados.

Eu , solo, o mariñeiro.

Unha fonda alegría nas velas brancas, dondas,
-palabras que ainda gardan o aquel da flor do liño-
agardando a mañá
en que deixe os meus portos e ceguiño me embarque
capitán dos teus ollos veleiros

De: Cómaros verdes



No hay comentarios:

Publicar un comentario