Mato Vizoso
é a mostra do autodidacta, sen mais
estudos que os da escola , a forza de ler chegou a ter unha gran
cultura, deixando abondosas obras .Como poeta, na sua obra predominan os poemas de corte lírico
http://es.wikipedia.org/wiki/Manuel_Mato_Vizoso
TESOURO
(Conto)
Un vello un pouco apañado,
de fertuna regular,
vivía n-un bó lugar
preto d´ un fillo casado.
Fora o
fillo seu estudiante,
pillo,
!perdíase de vista!..
é andivo
algún tempo á pista
dos cartos
, pra votar guante.
Y-atopou,
nun furadiño
metidos, alguns en prata;
é cando se desprocata
o vello, quedou sin niño.
Maliciou quen ll´o
pillara
y-él , que era un paisano cuco
díxolle ó
fillo: Farruco,
no que vou
palrar repara:
C´o meu
pequeno tesouro,
que pra
vosoutros ha ser ,
eu, non sei com´ei facer .
¿Xuntando
prata con ouro
botaráse
algo a perder?
-Non señor,
é ben sabido
que
misturando ouro é prata
están coma
leite é nata,
-N´ei dar
teu consello á olvido.
O fillo , por
ambicioso
volveu a
prata ó furado.
C´o tesouro
recobrado
dixo o
vello, malicioso:
Aunque unha
vez me colleron
n´han
volver, xuro á unha cruz.
A can vello n´hay tus tus.
¡Miñas artes me valeron!
"El Eco de Villalba ", 30 de agosto de 1909
LÁGRIMAS SECRETAS
Ardientes lágrimas son
esas lágrimas secretas
que, a oculta pena sujetas
las consume el corazón.
No son gotas de rocío
que dan al campo frescura
y conservan la hermosura
de la flor, en el estío.
Porque en sombra encadenada
la angustia que el pecho siente,
en la sonrisa, que miente,
se presenta disfrazada.
Las lágrimas no consuelan
al que ¡infeliz! las devora
si pena en el pecho mora
que los labios no revelan.
Son, cual gusanos, que hieren
las plantas en sus raíces;
y es fruto de sus deslices
que, al fin , esas plantas mueren.
Y aunque se muestre lozano
el arbusto, así mordido,
mustio luego y consumido,
se quedará en polvo vano.
……
El corazón que guarece
dolor oculto en su seno
de mortífero veneno
con lenta angustia perece.
"El Eco de Villalba ", 17 de novembro de 1.909
No hay comentarios:
Publicar un comentario