Hai que defender o idioma como sexa:
con rabia, con furor, a metrallazos.
Hai que defender a fala en loita rexa
con tanques, avións e a puñetazos.
Hai que ser duros, peleóns, intransixentes
cos que teñen vocación de señoritos,
cos porcos desertores repelentes,
cos cabras, cos castróns e cos cabritos.
Temos que pelexar cos renegados,
cos que intentan borrar a nosa fala.
Temos que loitar cos desleigados
que desexan matala e enterrala.
Seríamos, sen fala, unhos ninguén,
unhas cantas galiñas desplumadas.
Os nosos inimigos saben ben
que as palabras vencen ás espadas.
O idioma somos nós, povo comun,
vencello que nos xungue e ten en pé,
herencia secular de cada un,
fogar no que arde acesa a nosa fe.
con rabia, con furor, a metrallazos.
Hai que defender a fala en loita rexa
con tanques, avións e a puñetazos.
Hai que ser duros, peleóns, intransixentes
cos que teñen vocación de señoritos,
cos porcos desertores repelentes,
cos cabras, cos castróns e cos cabritos.
Temos que pelexar cos renegados,
cos que intentan borrar a nosa fala.
Temos que loitar cos desleigados
que desexan matala e enterrala.
Seríamos, sen fala, unhos ninguén,
unhas cantas galiñas desplumadas.
Os nosos inimigos saben ben
que as palabras vencen ás espadas.
O idioma somos nós, povo comun,
vencello que nos xungue e ten en pé,
herencia secular de cada un,
fogar no que arde acesa a nosa fe.
De: Canciós de lusco ó fusco
ROSAS
SEMPRE a rosa. Sempre:
a forma,
a cor,
o recendo,
a luz,
a perfección da rosa.
Prefiro a rosa vermella.
E amo a rosa branca
porque, cando lle digo
simplesmentes: ROSA,
entrecerra os ollos,
treme
e ruborece.
De :A lus ressuscitada
O ARADIÑO
Labrado da miña mau
Fixen coa miña navalla
Un aradiño de pao...
Leva timón e chavella
!e unha rella furadora
Feita cunha lata vella!
Ten orelleiras, rabela
Tan luída e rematada
!que namora mirar pra ela!
O meu arado e tan feito
!que pode incluso esfender
labradíos a barbeito..!
!Teño xa que darlle estreno
ó meu arado arador,
ó meu arado pequeno..!
!E non sei onde hei de ir
busca-los bois que preciso,
busca-los bois pra xunguir!
"O aradiño " Música : Mini e Mero
https://www.youtube.com/watch?v=ZeAosIChFeg
o seu primer poema fala da lingua...pois FERNÁNDEZ TEIXEIRO...non Teijeiro!!
ResponderEliminarEste comentario ha sido eliminado por el autor.
Eliminar
EliminarEun non sei si a nai era Teixeiro ou Teijeiro , como si fora Dupont,penso que iso é o de menos, o que conta é que foi un grandísimo autor e defensor da nosa lingua.
Pero vale, poño Teixeiro peeero porque me gusta máis...